FLOWERS FROM ISRAEL

לכל העמים בעולם שמח

جشن شاووعوت عید نزول

فرامین دهگانه * تورات *

بر جهانیان میارک باد

HAPPY SHAVUOT ُTHE

FESTIVAL OF RECEIVING

* TORH * TO ALL

SHAVUOT BEGINS ON

TUESDAY EVENING Of

5 . 14 . 2013

AND ENDS ON THE EVENING

OF THURSDAY 5 . 16 . 2013,

Los Angles TIME

AT THE SAME PAGE YOU WILL FIND

שבועות בעברית

شاوئوت به فارسی

SHAVUOT IN ENGLISH

شاووعوت

نوشته استاد رحمن دلرحیم

بشر در صورتی به یک آزادی واقعی و زندگی شرافتمندانه نائل خواهد شد و در شرایطی لیاقت و شایستگی آن آزادی را خواهد داشت که به کلیه فرامین و دستورات الهی با دیده احترام بنگرد.

عید شاووعوت یادگار بزرگترین روز تاریخ زندگی قوم یهود است. در این روز اصول اساسی مذهب یهود به صورت فرمان های ده گانه به نیاکان ما ابلاغ گردید و شعارهای انسان دوستی، عدالت و راستگویی و سایر خصایص انسان متمدن چون پرتو تابناکی راه زندگی قوم یهود را روشنی بخشیده و طریق بهتر زیستن و عدالت را تبلیغ نمود.

بعد از «پسح» که عید آزادی است، عید شاووعوت روز اعطای تورات بر کوه سینا فرا می رسد.

روزهای «سِفیرا» (شمردن عومر) که از شب دومین روز عید پسح شروع و در شب قبل از عید شاووعوت پایان می یابد، این دو عید بزرگ را به هم مربوط می سازد. دانشمندان یهود گفته اند هنگامی که حضرت موسی به عنوان رهبر قوم از طرف خداوند برگزیده شد و هدایت فرزندان بنی اسرائیل از سرزمین مصر به او محول گردید، به آنها یادآور شد که خداوند وعده داده است که پنجاه روز بعد از خروج از مصر تورات مقدس را به آنها اعطا خواهد نمود. آنها پس از خروج از مصر مشتاقانه و با بی صبری تمام در انتظار وقوع آن واقعه شگرف روز شماری می کردند. برای بنی اسرائیل یک امر مسلم بود که برای نیل به یک زندگی شرافتمندانه و آزادی واقعی و برای اجتناب از هر گونه وسوسه های شیطانی که ممکن است انسان را از طریق تقوی و درستکاری منحرف نماید، جز با توسل به قانون و عدالتی که ساخته و پرداخته خالق زمین و آسمان است راهی نیست. بنابراین چندان عجیب نیست که آنها چنان مشتاقانه در انتظار دریافت تورات که حاوی همه قوانین و دستورات بی همتای آسمانی است روز شماری می کردند.

بالاخره سپیده دم روز ششم ماه عبری سیوان سال ۲۴۴۸، (۳۳۲۲ سال پیش)، ناگهان رعد و برق مهیبی فضا را به لرزه درآورد و صدای شوفار (شیپور) که هر لحظه بلندتر و رساتر می شد در میان صخره های عظیم کوه طنین باشکوهی انداخته بود. همه افراد بنی اسرائیل بر خود می لرزیدند. آن گاه دیگر بار سکوت و آرامش بر همه جا مستولی گردید. دیگر صدایی شنیده نمی شد. پرندگان از ترنم باز ایستادند و حتی فرشتگان آسمان از دعا و نیایش ملکوتی خود باز ایستادند. همه کس و همه چیز در سکوت مطلق به سر می برد …
انتظار می کشید … .

ناگهان سخنانی آسمانی با قدرتی شگرف از کران تا کران جهان به گوش رسید:

ده فرمان

٫ من هستم خداوند خالق تو، که تو را از سرزمین مصر و از خانه بردگی بیرون آوردم.
۲٫ تو را معبودان دیگر غیر از من نباشد.
۳٫ نام خداوند خالق خود را به باطل مبر (قسم بیهوده مخور).
۴٫ روز شبات (شنبه) را یاد کن و آن را مقدس بدار.
۵٫ پدر و مادر خود را احترام نما.
۶٫ قتل مکن.
۷٫ زنا مکن.
۸٫ دزدی مکن.
۹٫ شهادت دروغ نده.
۱۰٫ به زن و فرزند و دارایی همنوعت حسد مبر.

تمام اصول اعتقادی یهودیت طی اعصار و قرون همواره بر اصول دهگانه و فرمان های خداوند پایه ریزی شده و اگر به دقت به فرمان های دهگانه توجه کنیم، همۀ این فرمان های، جهان شمول و عام است، هیچ نژادی، قوم یا قبیله ای در آن مطرح نیست. توحید ناب و خالص است و هیچ پیرایه قوم گرایانه ای در آن وجود ندارد و خداوند فرمان های خود را برای همه عالمیان و آدمیان صادر کرده است.
بشر در صورتی به یک آزادی واقعی و زندگی شرافتمندانه نائل خواهد شد و در شرایطی لیاقت و شایستگی آن آزادی را خواهد داشت که به کلیه فرمان ها و دستورات الهی که در تورات مقدس نیز تأکید گردیده است با دیده احترام بنگرد. یکی از زیباترین نگرش ها به کلام الهی، آن گونه است که نیاکان ما در مقابل کوه سینا اعلام داشتند و ما نیز تکرار کنیم: נַעֲשֶׂה וְנִשְׁמַע «نَعَسِه وِ نیشمَع» یعنی اوامر خدا را اجرا می کنیم و بعد به مفهوم و مقصود آن واقف می شویم.

نام های مختلف عید شاووعوت

شاووعوت یکی از کوتاه ترین اعیاد یهود است که برخلاف عید «پسح» (عید آزادی) و «سوکوت» (عید سایبان)، دو روز بیشتر به طول نمی انجامد و از لحاظ مراسم و تشریفات نیز شاید شاووعوت چون «پسح» و «سوکوت» نباشد ولی از لحاظ پیام اخلاقی و جهانی بسیار پر اهمیت است. عید شاووعوت با اسامی زیر خوانده می شود:

۱- عید هفته ها (שָׁבוּעוֹת)
וְחַג שָׁבֻעות תַעֲשֶׂה לְךָ בִּכּוּרֵי קְצִיר חִטִים
«عید هفته ها را برگزار نما، یعنی عید نوبر درو گندم، (سفرخروج فصل ۳۴ آیه ۲۲) و یا در سفر تثنیه فصل ۱۶ آمده است: «هفت هفته برای خود، بشمار. در ابتدای نهادن داس در محصول خود شمردن هفت هفته را شروع کن و عید هفته ها را به درگاه خدای خالقت نگاه دار»
علت انتخاب این نام این است که طبق آیات فوق، یهودیان به یاد بود پدران خود از شب دوم پسح به مدت چهل و نه روز، یا هفت هفته این ایام را شمردند تا به زمان اعطاء تورات مقدس برسند.

2- عید درو (הַקָצִיר)
نام دیگر این عید «حَگ هَقاصیر» یعنی «عید درو» می باشد. این نام رابطه این عید با فعالیت های کشاروزی را برای ما روشن می کند که با آوردن نوبر میوه ها و گندم به نام «بیکوریم» به خانه مقدس در اورشلیم به عنوان سپاس و تشکر از الطاف و برکات خداوند برگزار می شد. چنان که در سفر خروج فصل ۲۳ آمده است:
וְחַג הַקָצִיר בִּכּוּרֵי מַעֲשֶיךָ אֲשֶׁר תִזְרַע בַּשָׂדֶה רֵאשִׁית בִּכּוּרֵי אַדְמָדְךָ תָבִיא בֵּית ה אֶלקֶיךָ ….
«و در عید درو، نوبرانۀ محصولاتت را که در کشتزار کاشته ای، اولین نوبرانه زمینت را به خانۀ خداوند خالقت تقدیم کن…»

3- عید اهدا نوبر میوه جات (יוֹם הַבִּכּורִים)
عید شاووعوت آغاز فصل اهداء اولین نوبر میوه جات را زمانی که معبد مقدس آباد بود اعلام می داشت. در «میشنا» (مجموعه قوانین تورات شفاهی) آمده است: «وقتی صاحب یک باغ میوه یا تاکستان، اولین انجیر یا اولین خوشه انگور و یا نخستین انار را که قبل از دیگر میوه های همانند خود رسیده بود مشاهده می کرد، بلافاصله با پیچیدن رشته ای از الیاف گیاهی به دور این میوه نوبر، آن را علامت گذاری می کرد و می گفت: «این میوه نوبر است» که زائرین با مراسم خاصی میوه های نوبر خود را تقدیم می کردند. در سفر اعداد آمده است:
ובְיוֹם הַבִּכּוּרִים בְּהַקְרִיבְכֶם מִנְחָה חֲדָשָׁה לַה בְּשָׁבֻעֹתֵיכֶם ……
«در روز تقدیم نوبرانه، موقعی که شما هدیه آردی تازه به حضور خداوند تقدیم می دارید، در زمان شاووعوت شما، اجتماع مقدس باشد».

4- زمان اعطا تورات (זְמַן מַתַן תוֹרָתֵנוּ)
در روز شنبه ششم ماه عبری سیوان سال ۲۴۴۸ بعد از خلقت (۳۳۲۲ سال قبل) خداوند تورات مقدس را برکوه سینای اعطا فرمود این موضوع مبین دو واقعه می باشد اول یک حقیقت تاریخی که در یک زمان معین به وقوع پیوست، دوم پیام مذهبی، جاودانی و جهانی.
در کتاب نماز اعیاد آمده יוֹם חַג הַשָׁבוּעוֹת הַזֶה זְמַן מַתַן תוֹרָתֵנוּ
که در موقع نماز روز «شاووعوت» این عید، با عبارت «زمان اعطا تورات» نام برده می شود.

5- اجتماع باشکوه (עַצֶרֶת)
در کتاب میشنا و تلمود، عید شاووعوت اکثرا به نام «عَصِرت» به معنی «اجتماع» یا «اختتام عید» نامیده شده است. همان طوری که «شمینی عصرت» خاتمه عید سوکوت را اعلام می کند، شاووعوت نیز در حقیقت دنباله و خاتمه عید پسح به شمار می آید. علاوه بر این در میشنای روش هشانا (فصل اول) آمده است:
בַּעַצֶרֶת נִידוֹנִין עַל פֵרוֹת הָאִילָן
«در عَصِرِت، سرنوشت میوه های درختی تعیین می شود».

مراسم عید شاووعوت

مجموعه مخصوصی از آثار مذهبی یهود برای شب شاووعوت تالیف شده که آن را תִקוֹן לֵיל שָׁבוּעוֹת «تیقون لِل شاووعوت» یعنی آمادگی شب شاووعوت می نامند. این مجموعه دارای مطالب زیر می باشد: آیاتی چند از اول و آخر «پاراشا» (قسمت هایی از کتاب تورات)، شمه ای از هر یک از کتب انبیاء، قطعات منتخبی از کتاب عرفانی معروف «زوهر» و تفسیراتی از ۶۱۳ فرمان های تورات که «اَزهارُوت» نامیده می شود. در شب اول این عید، کلیمیان در کنیساها گرد هم می آیند و با خواندن این متون و انجام مراسمی خاص، به انتظار سپیدۀ صبح می مانند تا همانند اجداد خود در بیابان سینا، با طلوع آفتاب ششم سیوان، تورات را دریافت کنند. به هنگام صبح و پس از تفیلا (نماز) سفر تورات را با شادی از جایگاه خارج کرده و تلاوت می کنند.

در گذشته بین برخی یهودیان ایرانی به طور سنتی رایج بوده، این است که از اوائل شب تورات مقدس از کنیسا به منزلی برده و کسانی که در منزل جمع می شوند تمام شب را به خواندن و تلاوت «تیقون لِل شاووعوت» می پردازند و سحرگاهان که هنوز ستارگان در آسمان دیده می شوند با مراسم خاصی تورات را در پوشش مزین خود غرق در گُل می نمایند و در میان شادی و شعف مردم بر روی دست نمازگزاران به کنیسا باز می گردانند.

در بعضی از جوامع یهودی مرسوم است که محیط کنیسا را برای روز شاووعوت با گُل و سبزه مزین نموده و به نحو جالبی آن را می آرایند. انجام این کار به دو علت است. اول آن که شاووعوت روز درختان میوه است. دوم به یاد بود کوه سینای که اطراف و جوانب آن در روز شاووعوت از سبزه و گیاه پوشیده شده و مراتع سبز وخرمی را به وجود آورده بود. در برخی از جوامع مرسوم است که روز شاووعوت از خوراکی های لبنی و عسل و شیرینی و امثال آن استفاده می کنند و این بدان جهت است که شریعت الهی و تورات به شیر و عسل قیاس شده است.

در روز دوم شاووعوت

کتاب «روت» را در کنیساها

قرائت می کنند و این امر علل

مختلفی دارد:

۱- شاووعوت روز رحلت داوید (حضرت داود) می باشد و کتاب روت دربارۀ دودمان او شرح داده است. ۲- شرحی که درباره رسوم کشاورزی در کتاب روت داده شده با عید شاووعوت یا عید درو مناسبت دارد. ۳- وفاداری روت به دین یهود و آیین الهی شباهت دارد با شاووعوت، که در این عید کلیه یهودیان نیز تورات را با دستورات آن پذیرفته و وفاداری خود را نسبت به آن اعلام می دارند.

SHAVUOT ُ

Retrieved from

ِ Yediot Acharonot

Shavuot is Judaism's third Pilgrim Festivals, the first being Sukkot and the second Passover; and is celebrated on the sixth day of the Hebrew month of Sivan (late May or early June).

Shavuot, meaning "weeks," marks the end of the Counting of the Omer and the day on which the Torah was given to the Jewish people at Mount Sinai.

According to tradition, the holiday is believed to be the time when the first fruits were harvested and brought to the Temple in Jerusalem as offerings, and as such it is mentioned several times:

The Festival of Weeks – "Celebrate the Feast of Weeks with the first fruits of the wheat harvest, and the Feast of Ingathering at the turn of the year. (Exodus 34:22); "Then celebrate the Feast of Weeks to the Lord your God by giving a freewill offering in proportion to the blessings the Lord your God has given you," (Deuteronomy 16:10).

The Festival of Reaping – "Celebrate the Feast of Harvest with the firstfruits of the crops you sow in your field. Celebrate the Feast of Ingathering at the end of the year, when you gather in your crops from the field," (Exodus 23:16).

The Day of the First Fruits – "On the day of firstfruits, when you present to the Lord an offering of new grain during the Feast of Weeks, hold a sacred assembly and do no regular work," (Numbers 28:26)

In Israel, Shavuot is celebrated for one day. In the Jewish Diaspora, however, it is usually celebrated for two days.

The holiday's primary custom, celebrated in honor of ancient Temple customs, is the offering of Bikkurim – first fruits. Traditionally, the offering is made out of the enumerated in the bible as unique to the Land of Israel: Wheat , barley, grapes, figs, pomegranates, olives, and dates: "A land with wheat and barley, vines and fig trees, pomegranates, olive oil and honey," (Deuteronomy 8:8).

Unlike all other Jewish holidays, the bible does not decree any special mitzvahs regarding Shavuot. Traditional customs call for refraining from work, holding special prayer services and holiday meals, consisting mostly of dairy products.

During prayer, it is customary for synagogue goers to read the Book of Ruth, associated with the holiday. The book is believed to correspond with the holiday, since it describes the wheat harvest season. Moreover, the lineage described at the end of the book lists King David as Ruth's great-grandson. According to tradition, David was born and died on Shavuot

Matan Torah to the

Children of Israel in

the Sinai desert/ VIDEO

פרשת מתן תורה

לבני ישראל במדבר סיני

וידיו

ו * אָנֹכִי יְהוָה אֱלֹהֶיךָ אֲשֶׁר הוֹצֵאתִיךָ מֵאֶרֶץ מִצְרַיִם מִבֵּית עֲבָדִים

לֹא-יִהְיֶה לְךָ אֱלֹהִים אֲחֵרִים עַל-פָּנָי.

ז לֹא-תַעֲשֶׂה לְךָ פֶסֶל
כָּל-תְּמוּנָה אֲשֶׁר בַּשָּׁמַיִם מִמַּעַל וַאֲשֶׁר בָּאָרֶץ מִתָּחַת
וַאֲשֶׁר בַּמַּיִם מִתַּחַת לָאָרֶץ.

ח לֹא-תִשְׁתַּחֲוֶה לָהֶם וְלֹא תָעָבְדֵם
כִּי אָנֹכִי יְהוָה אֱלֹהֶיךָ
אֵל קַנָּא פֹּקֵד עֲו‍ֹן אָבוֹת עַל-בָּנִים
וְעַל-שִׁלֵּשִׁים וְעַל-רִבֵּעִים לְשֹׂנְאָי.

ט וְעֹשֶׂה חֶסֶד לַאֲלָפִים לְאֹהֲבַי וּלְשֹׁמְרֵי מצותו (מִצְו‍ֹתָי). {ס}

י לֹא תִשָּׂא אֶת-שֵׁם-יְהוָה אֱלֹהֶיךָ לַשָּׁוְא
כִּי לֹא יְנַקֶּה יְהוָה אֵת אֲשֶׁר-יִשָּׂא אֶת-שְׁמוֹ לַשָּׁוְא. {ס}

יא שָׁמוֹר אֶת-יוֹם הַשַּׁבָּת לְקַדְּשׁוֹ כַּאֲשֶׁר צִוְּךָ יְהוָה אֱלֹהֶיךָ.

יב שֵׁשֶׁת יָמִים תַּעֲבֹד וְעָשִׂיתָ כָּל-מְלַאכְתֶּךָ.

יג וְיוֹם הַשְּׁבִיעִי שַׁבָּת לַיהוָה אֱלֹהֶיךָ
לֹא תַעֲשֶׂה כָל-מְלָאכָה
אַתָּה וּבִנְךָ-וּבִתֶּךָ וְעַבְדְּךָ-וַאֲמָתֶךָ וְשׁוֹרְךָ וַחֲמֹרְךָ
וְכָל-בְּהֶמְתֶּךָ וְגֵרְךָ אֲשֶׁר בִּשְׁעָרֶיךָ
לְמַעַן יָנוּחַ עַבְדְּךָ וַאֲמָתְךָ כָּמוֹךָ.

יד וְזָכַרְתָּ כִּי עֶבֶד הָיִיתָ בְּאֶרֶץ מִצְרַיִם וַיֹּצִאֲךָ
יְהוָה אֱלֹהֶיךָ מִשָּׁם בְּיָד חֲזָקָה וּבִזְרֹעַ נְטוּיָה
עַל-כֵּן צִוְּךָ יְהוָה אֱלֹהֶיךָ לַעֲשׂוֹת אֶת-יוֹם הַשַּׁבָּת. {ס}

טו כַּבֵּד אֶת-אָבִיךָ וְאֶת-אִמֶּךָ
כַּאֲשֶׁר צִוְּךָ יְהוָה אֱלֹהֶיךָ לְמַעַן יַאֲרִיכֻן יָמֶיךָ
וּלְמַעַן יִיטַב לָךְ עַל הָאֲדָמָה אֲשֶׁר-יְהוָה אֱלֹהֶיךָ נֹתֵן לָךְ. {ס}

טז לֹא תִרְצָח {ס}

וְלֹא תִנְאָף {ס}

וְלֹא תִגְנֹב {ס} וְלֹא-תַעֲנֶה בְרֵעֲךָ עֵד שָׁוְא. {ס}

יז וְלֹא תַחְמֹד אֵשֶׁת רֵעֶךָ {ס}
וְלֹא תִתְאַוֶּה בֵּית רֵעֶךָ שָׂדֵהוּ וְעַבְדּוֹ
וַאֲמָתוֹ שׁוֹרוֹ וַחֲמֹרוֹ וְכֹל אֲשֶׁר לְרֵעֶךָ. {ס}

שבועות

מקור : ידיעות אחרונות

חג השבועות הוא פסטיבלי פילגרים שלישיים של היהדות, הסוכות הראשונות הייתה ופסח השני, והוא נחגג ביום השישי של חודש עברית בסיוון (בסוף מאי או בתחילה יוני).

חג השבועות, שמשמעותו "שבועות", מסמן את הסופה של ספירת העומר והיום שבו ניתנה התורה לעם ישראל בהר סיני.

על פי מסורת, הוא האמין החג להיות הזמן שבו את פירות הראשונים נקצרו והובאו לבית המקדש בירושלים כקורבן, ובתור שכזה הוא הזכיר כמה פעמים:

• חג השבועות - "לחגוג את חג השבועות עם את פירות הראשונים של קציר החיטים, וחג של קיבוץ במפנה של השנה (שמות 34:22);." ואז לחגוג את חג השבועות לה ' אלוהים שלך על ידי מתן נדבה בפרופורציה לברכות ה 'אלוהיך נתנה לך, "(דברים 16:10).

• חג הקציר - "לחגוג את חג קציר הביכורים של עם הגידולים שזרעת בתחום שלך לחגוג את חג קיבוץ בסוף השנה, כשאתה אוסף ביבולים שלך מהשדה,." (שמות 23 : 16).

• היום של פירות הראשונים - "ביום של ביכורים כשאתה מציג לה 'קרבן התבואה חדשה במהלך חג השבועות,, להחזיק הרכבה מקודשת ולא לעשות עבודה רגילה", (במדבר 28:26)

"ארץ חיטה ושעורה, גפן ותאנה" (צילום: בנק תקליטור)

בישראל, נחגג חג השבועות ליום אחד. בגולה היהודי, לעומת זאת, זה בדרך כלל חגג במשך יומיים.

המנהג העיקרי של החג, חגג לכבוד מנהגי מקדש עתיקים, הוא הקורבן של ביכורים - פירות ראשונים. באופן מסורתי, ההנפקה עשויה ממנויים במקרא כייחודי לארץ ישראל: החיטה, השעורה, ענבים, תאנים, רימונים, זיתים, ותאריכים: "ארץ חיטה ושעורה, גפן ותאנה, רימונים , שמן זית ודבש, "(דברים 8:08).

שלא כמו כל החגים היהודים האחרים, התנ"ך אינה גזירה כל המצוות מיוחדות לגבי חג השבועות. מנהגים מסורתיים קוראים להימנעות מעבודה, מחזיקים שירותים מיוחדים תפילה וארוחות חג, המורכב ברובו ממוצרי חלב.

במהלך תפילה, נהוג לצופי בית הכנסת לקרוא את מגילת רות, הקשורים לחג. הספר הוא האמין להתכתב עם החג, שכן הוא מתאר את עונת קציר החיטים. יתר על כן, את השושלת המתוארת בסוף הספר מפרטת את דוד המלך כנינה של רות. על פי מסורת, דוד נולד ומת בחג השבועות

ISRAEL TODAY