تاوان «فقر خانواده ها » را دختران میدهند .
مقدمه
داوید
مطلب بالا که توضیحاتی از خودم همراه ان است را در دویچه وله المان خواندم و برای صدها هزارمین بار دلم سوخت ، دلم اتش گرفت و از یاد اوری ضجه های این * شاهدختان * ایرانی که توسط خانم بیاران و برده فروشان اسلامی ایران برای « اعراب » اورده شده اند که بگوش خدا هم نمیرسد با تاسف به پیشانیم کوبیدم و از اینکه قشر عظیمی از مسلمان نمایان هموظنم که به اصطلاح « در اکثریتند » خود را به جیفه دنیا و شهوت های جنسی و مقامی فروخته اند بیشتر سوختم و از اینکه هم « کاری از دست من اقلیت بر نمیاید !! » به گریه افتادم ! . فاحشه خانه دارانی که به نام دین و ائین دختران و پسران ایرانی را به زیر بدنهای بوگندو و شکمهای بر امده از حرام خوریهای اعراب انداخته اند و ان درماندگان با ان بدنهای نازک همچون برگ گل ۱۴ ساله شان بزیر نفس نفس زدنهای این خوکهای وحشی به تهوع افتاده اند اما باید به این زجر و بی حیثیتی تن در دهند تا خواهران و برادران کوچکترشان که شاید کمتر از دو سال از انان کوچکتر هستند از گرسنگی نمیرند! .
دختران و پسران و همسران و خواهر و مادرهای احمدینژاد و خامنه ئی و خمینی و دیگر جاکشان جمهوری اسلامی ایران که از خوان نعمت در امد ۹۰ میلیار دلاری کشور ، « در امدی که نتوانسته اند انرا هم مانند بقیه در امدها بالا بکشند و پنهان کنند ! » بهره میبرند ، هرگز مانند ان بچه های نگون بخت « خود ناخواسته » به فحشا کشیده نمیشوند الا به « میل و رضایت خود »!.
اصل مطلب را در زیر بخوانید و از تشابه انچه با ان در کشورمان میگذرد در حیرت بمانید!
اینجا حوامدیه است، شهرکی نزدیک قاهره، پایتخت مصر؛ جاذبه‌ای برای مردهای منطقه خلیج فارس، آن هم پولدارهایشان! "جاذبه‌ای" که با روپوش و روسری در هوای گرم خیابان‌های شهر جولان می‌دهد.
حوامدیه معروف است به شهر "عروسان نابالغ" که خانواده‌های "سخت‌گیری" ندارند. "سخت" نمی‌گیرند، چون حاضرند دختران جوان‌شان را برای یکی، دوهزار یورو به مردهای پیری با جیب‌های پر بفروشند.
حوامدیه اگرچه معروف‌ترین شهرک فقیر حومه قاهره است که دخترها در آن معامله می‌شوند، اما تنها شهرک از این نوع نیست.
مرزی ناروشن با فحشاء
اگرچه سن ازدواج در مصر ۱۸ سال است، اما در بسیاری خانواده‌های روستایی یا فقیر شناسنامه‌ای وجود ندارد یا در شناسنامه دختر دست‌کاری می‌شود تا عاقد "نفهمد" که دخترک هنوز بچه است.
مشکل دیگر این است که همه مردهایی که برای "ازدواج" در خانه "عروس" را می‌زنند، اصلا قصد ماندن با او را ندارند. چند ماه تابستان برای‌شان کافی است. بعد دختر را به خانه پدر پس می‌فرستند!
این دختران "دست دوم" به زحمت می‌توانند بار دیگر ازدواج کنند و با مردی تشکیل خانواده دهند. به همین خاطر خانواده دختر سعی می‌کند او را هرچه سریعتر به مرد دیگری بفروشد. مرزی نا روشن با فحشاء.
این خرید و فروش حال به مطبوعات راه پیدا کرده است. مشیرا کاتب، وزیر خانواده مصر، علیه معامله دختران جوان اعلام جنگ کرده است. او موفقیت‌هایی هم داشته است. از زمانی که چند نفر بدین خاطر به زندان افتاده‌اند یا جریمه نقدی سنگین شده‌اند، دست‌کم مردم حوامدیه دیگر علنی و با خیال راحت در این‌باره حرف نمی‌زنند.
پیرمردی اهل حوامدیه می‌گوید: «این دخترها حتی نمی‌دانند به چه کسی فروخته می‌شوند. مردهایی می‌آیند که ما اصلا نمی‌دانیم چه‌کاره‌اند و از کجا آمده‌اند! آدم‌های خوبی هستند یا خبیث‌اند، خانواده دارند یا نه! ما فقط پول آن‌ها را می‌بینیم.»
البته او خود از جمله کسانی است که از طریق این معاملات زندگی می‌کند: او در کار خدمات "جشن عروسی" است.
طبق سنت حوامدیه، جشن عروسی در خیابان برگزار می‌شود. عروس و داماد روی سکویی می‌نشینند و همه رهگذرها در جشن شرکت می‌کنند. مخارج عروسی حدود ۲۰ یوروست. اگر عروسی در ساحل خلیج فارس جشن گرفته شود، مخارج بیشتر است. خدمات راه‌انداختن جشن عروسی به سرعت به چند صد یورو می‌رسد.
هفده بار "ازدواج"
خانواده‌ها می‌گویند ما خیلی بدبختیم. ولی تاوان این بدبختی را دخترها میدهند. یکی از موارد، سروصدای زیادی در مطبوعات به راه انداخت. خانواده‌ای دخترش را هفده بار به "عقد" مردهای مختلف درآورده بود.
وزیر خانواده مصر جهانی شدن و افزایش فاصله میان فقیر و غنی در میان ساکنان کشورهای خلیج فارس را عامل اصلی این فجایع می‌داند. او می‌گوید، مهم‌ترین راه مقابله با این فساد آموزش دختران است تا اجازه ندهند بر سر آن‌ها این‌طور معامله شود. او هم‌چنین بدنبال سخت‌تر کردن قوانین است. اولین قدم، رساندن سن ازدواج از ۱۶ به ۱۸ سال بوده است.
خط تلفنی هم برقرار شده است تا دختران بتوانند در صورت اجبار به موقع پلیس را خبر کنند. یا مثلا همسایه‌ها، دوستان یا اقوامی که از این کار باخبر می‌شوند، بتوانند بصورت ناشناس ماموران را مطلع کنند.
بسیاری از مردم حوزه خلیج فارس با "ازدواج"هایی که در حوامدیه رخ می‌دهد، به شدت مخالفند. البته نه به این خاطر که خیلی مدرن فکر می‌کنند، بلکه به این خاطر که این کار مثل نوعی "دامپینگ"، به معنای پایین آوردن "قیمت" عروس است.
ولی زن‌ها مشکل دیگری هم دارند. برای جلوگیری از این "دامپینگ" بهای زن، قوانین ضد زن تشدید می‌شود. مثلا زن‌های برخی کشورهای حوزه خلیج فارس دیگر به راحتی اجازه مسافرت ندارند.
وزیر خانواده مصر می‌گوید، به نتیجه رسیدن تلاش‌ها نیازمند زمان است. قوانین را یک روزه نمی‌شود تغییر داد. مردم را هم نمی‌شود عوض کرد. ولی فشار را می‌شود بیشتر کرد و در این میان مطبوعات نقش مهمی دارند. به همین خاطر هم هست که به تازگی مواردی که در این رابطه در مطبوعات مصر منتشر شده، اذهان را متوجه خود کرده‌اند.
No comments:
Post a Comment